Το χρυσόμμαλο δέρας δεν ήταν μύθος!

Σ’ένα συμπέρασμα που δίνει μια βάση αλήθειας στην ελληνική μυθολογία κατέληξε σε διάλεξη του, ο υποψήφιος διδάκτορας γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μάρκος Βαξεβανόπουλος. Σύμφωνα μ’αυτό λοιπόν,  το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν καθαρά αποκύημα της φαντασίας των αρχαίων Ελλήνων!


Ιστορικά στοιχεία καταδεικνύουν ότι ο μύθος βασίζεται στον πραγματικό τρόπο απόληψης χρυσού. Συγκεκριμένα, η απόληψη του πολύτιμου μετάλλου γινόταν με προβιές, κυρίως προβάτων, τις οποίες βουτούσαν οι μεταλλευτές μέσα στο ποτάμι, όπου και εγκλωβίζονταν τα ψήγματα του χρυσού. Στη συνέχεια οι προβιές στέγνωναν και τινάζονταν για να συλλεχθεί ο χρυσός ή καίγονταν για να αποληφθούν οι σβόλοι του χρυσού.

«Με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη των τεχνικών, οι προβιές τοποθετούνταν σε σταθερά ξύλινα ρείθρα μέσα στην κοίτη του ποταμού» εξήγησε ο ίδιος. Στα φιλολογικά έργα για την Αργοναυτική εκστρατεία, αλλά και τον Τρωικό πόλεμο, τα οικονομικά κέντρα της εποχής τοποθετούνται προς την περιοχή του Εύξεινου Πόντου και χρονολογούνται περίπου στο πέρασμα από την Εποχή του Χαλκού στην Εποχή του Σιδήρου.

«Όχι άδικα» επισημαίνει ο υποψήφιος διδάκτορας καθώς πρόσφατα, στην περιοχή της Γεωργίας, μελετήθηκαν χώροι με την αρχαιότερη εξόρυξη και μεταλλουργία σιδήρου (περίπου το 1400 π.Χ.), που έδειξαν  ότι στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου έχουμε το πέρασμα από τη μεταλλουργία του χαλκού, στη μεταλλουργία του σιδήρου.Star.gr